ಊರು ಬಿಡುವ ದಿನ !!!!( ನೋವು ಮಿಶ್ರಿತ ಕವಿತೆ !!)

ರಾತ್ರಿಯೆಲ್ಲಾ ಅತ್ತು ..ಮಲಗಿದಾಗ ಹೊತ್ತಾಗಿತ್ತು ತುಂಬಾ
ಹುಟ್ಟೂರಿನ ಸವಿ ನೆನಪು ತುಂಬಿತ್ತು ಕಣ್ಣ ತುಂಬಾ .
ಅಜ್ಜಿ ಯಾ " ಉಪ್ಪು -ಎಣ್ಣೆ " ಮಿಶ್ರಿತ ದಿಂಬಿನ " ಸುವಾಸನೆ " ಯಾ ಕಂಪು ...
ಯಾವಾಗಲು " ಜೋರು " ಮಾಡುತಿದ್ದ ಅಜ್ಜಿಯು ಅಂದು ಕರೆದಾಗ ಮನಸಿಗೆ ಏನೋ ತಂಪು ..
ಅಜ್ಜಿಯ ಸ್ಪರ್ಶ ದಿಂದಲೇ ತಿಳಿಯುತಲಿತ್ತು ಅವರ ಯಾತನೆ ...
ಅನುಭವಿಸುತ ಇದ್ದರು ಪಾಪ ಮನಸಿನಲ್ಲೇ " ಮೊಮ್ಮಗನ " ಕಳಿಸುವ" ಯಾತನೆ ...
ಕೇಳಿಸಿತು " ಕಮಲಿ"- ಅಂಬಾ -ಅಂಬಾ ' ಎಂಬ ದ್ವನಿ ..
ಮನ ತಡೆಯಲಿಲ್ಲ ..ಹೋದೆ ಹಟ್ಟಿಗೆ ...ನೋಡಿದ ತಕ್ಷಣ ಬಿದಿತ್ತು ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿ ನಿಂದ " ಮೊದಲ ಹನಿ ....
ಹೊರಬಂದೆ ...ಬೀಸುವ " ಶ್ರಾವಣ " ಮಾಸದ ಗಾಳಿಗೆ " ಮಾವಿನ ಮರ" ದ ಕೊಂಬೆ ಗಳು ಅಲ್ಲಾಡು ತಿತ್ತು...
" ಹೋಗಬೇಡ " ನಮೆಲ್ಲರ ಬಿಟ್ಟು ಅಂದ ಅಂತೆ ನನ್ನ ಮನಸಿಗೆ ಅನ್ನಿಸಿತ್ತು...
ಅಂಗಳದ ಮುಂದೆ ನಾ ನೆಟ್ಟ " ಪೇರಳೆ " ಗಿಡ ..ಹೇಳಿತು ನನ್ನ ಇಲ್ಲಿ ನೆಟ್ಟು ..
ನಿ ಎಲ್ಲಿ ಹೋಗುವೆ ನನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ... ಮನದಲ್ಲಿ ದುಖ ಹೆಚ್ಹಿತು ಎರಡು ಪಟ್ಟು ....
ಎದುರಿನ ಮನೆ " ಬಾಯಮ್ಮ " ಲಯಾಕ್ಕು ಮಾಡಿ ಕಲಿ " ಮಗ ಎಂದರು ಕಣ್ಣಲಿ ನೀರು ತುಂಬಿ ...
ಅಜ್ಜಿಯ ಮೌನ ರೋಧನ ಮಾತ್ರ ಸಾಗಿತ್ತು ನನ್ನ ಹಣೆ ಬರವ ನಂಬಿ ...
ನ ಊರು ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಡುವ ಸಮಯ ಬಂದಿತು ...ಬಂದಿತು..
ಮೇಲೆ ಮನೆಯ " ಮಕ್ಕಳಿಂದ " ಅಪ್ಪು " ಯಾವಾಗ ಬರ್ತಿ ಮತ್ತೆ ಎಂಬ ಮಾತು ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ತೂರಿ ಬಂದಿತು ..
ಸುಮ್ಮನೆ ಮನಸಿಲ್ಲದ ಮನಸಿನಿಂದ ನಕ್ಕು ಹೊರಟೆ ...
ಅಜ್ಜಿಯ ಮುಖ ದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ನೋವಿನ ಭರಾಟೆ ...
ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಕೊಡುತಿದ್ದೆ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ನಗುವಿನ ಚೂರು ...
ನನ್ನನ್ನು ನೋವಿನಿಂದ ಕಳುಹಿಸಿ ಕೊಡಲು ಸಜ್ಜಾಗಿತು ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ " ಉಪ್ಪೂರು "
ಹಾಗೆ ಸಾಗುತ್ತಾ ..ಜಗ್ಗುತ ..ಬಂದೆ ಎಲ್ಲ ರಿಗೂ ಹೇಳುತ್ತ " ಜವಾಬು "
ಕಣ್ಣ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿ ನೀರು ತುಂಬಿ ಕೊಂಡು ಹೊರಟಾ ಅಮ್ಮನ ಪ್ರೀತಿಯ " ಬಾಬು'
ಬಸ್ಸು ಹೊರಟಿತು ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಜನ ...
ತಿರು ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದ ನನಗೆ ಕಾಣಿಸಿದ್ದು ..ಕುಶಿಯೆಂದ ಹುಲ್ಲು ಮೆಯುತಿದ್ದ ನಮ್ಮ "ದನ "... ಹಾಗು ಗೆಳೆಯ ಸುಧಾಕರ ಮತ್ತು ನಾನು ಕುಣಿಯು ತಿದ್ದ " ಯಕ್ಷಗಾನ "...